Na jarenlang (tweede) viool gespeeld te hebben bij bands als Amma, Imbue en het sneeuwvlokjesensemble, stapt Meidi Goh nu zelf in de spotlights met haar eerste solo-cd Heartstrings. Hierop zingt ze, dicht ze en bespeelt ze de viool en de viola da gamba.
Op Heartstrings biedt ze de folkliefhebber 7 nummers met in totaal 31 minuten aan muziek. Diverse muzikanten staan haar bij: Coca Román op harp, Hanna van Gorcum op vocals en nyckelharpa, Tim Elfring op Davul en Hester de Boer op cello en quinton.
De cd in het kort: Melancholisch, sprookjesachtig en vol liefdesverdriet
Enkele nummers heeft Meidi zelf geschreven, andere zijn traditionals. Ze opent met het zelfgeschreven gedicht Autumn, dat prettig in het gehoor ligt. De fluisteringen en bosgeluiden brengen de luisteraar al in de juiste stemming. Het sprookjesachtige komt terug in de vrolijke traditional Konungen och Trollkvinnan, in de Waltz for the little mermaid en het zelfgeschreven Foxskin. Konungen och Trollkvinnan is een Zweedse traditional over een koning die een tovenares ontmoet. Ik kende het lied nog niet, maar zag dat Meidi het arrangement gebaseerd had op dat van Gjallarhorn. Vergeleken met die laatste is Meidi’s versie rauwer, puurder en schuurt het meer. De davul zweept de boel lekker op. Ideaal voor liefhebbers van Scandinavische muziek.
Pak de zakdoeken
Bij het derde nummer, het zelfgeschreven Lovelorn, kickt het liefdesverdriet in. Meidi zingt over het bitterzoete gevoel van een liefde die nooit meer terugkomt. Vooral de echoënde ‘call and response’ tussen haar en Hanna blijft bij. De Waltz for the little mermaid is net zo lieflijk als de titel, al geeft de cello er een prettige zwaarte aan. Coca op harp glijdt aangenaam van de voorgrond naar de achtergrond, ondersteund door de diverse snaarinstrumenten. In de cover My love came to Dublin zet Coca dit door, nu alleen met ondersteuning van Meidi op de viola da gamba en zang. In dit lied wacht een meisje vergeefs op haar liefde. Wanneer je deze drie nummers achter elkaar hoort, is het niet vreemd als je er een paar zakdoekjes bij pakt.
Ondeugend
Gelukkig voorkomt het volgende nummer Foxskin dat we in de melancholie verdrinken. In het begin bouwen de instrumenten de spanning goed op, om dan over te gaan in een prettige driekwartsmaat. Het vrolijke refrein maakt dit liedje over een meisje dat in een vos kan veranderen ondeugend. Mijn enige kanttekening: Meidi zingt dit stuk erg lieflijk. Van mij mag er net iets meer pit in, maar wie weet krijgt ze dit live wel voor elkaar. In Once I had a sweetheart is er weer een verlaten meisje, maar zij zit niet bij de pakken neer en gaat hem achterna. De vogelgeluiden op de achtergrond geven aan dat de cd op zijn einde is gekomen en maken de cirkel weer rond.
Kortom, Meidi heeft een aangename folkcd geproduceerd, waarop haar persoonlijkheid en voorliefdes duidelijk naar voren komen. Ideaal als je op een druilerige herfstdag behoefte hebt aan melancholische muziek.
Opvallend detail: een paar uur na het luisteren van deze ep, neuriede ik ‘Are you/Ever again’ (Lovelorn) en ‘Put your foxskin on’ (Foxskin). Een duidelijk teken dat vooral Meidi’s eigen composities blijven hangen. Ik wens haar veel succes en ik vond het leuk om er een recensie over te schrijven.